Room with a view

Vanochtend hadden we een post op ongeveer het hoogste punt van de berg waar ze overheen moesten. Het omhoog rijden was al heel lastig, kun je je voorstellen hoe het voor de lopers moest zijn.

De plaats waar we moesten zijn was bij een huis en Veronica vroeg aan de bewoonster (die toevallig net naar buiten kwam) of we onder het afdak van de schuur onze tafel mochten opstellen omdat het lichtjes begon te regenen.

Nadat de vrouw eerst wat argwanend was (wie zou dat niet zijn als zomaar wildvreemden ineens op je grondgebied van alles neer willen zetten) was ze na wat uitleg heel hulpvaardig en zei dat ze toch wegging met haar auto en we de tafel ook wel op mochten stellen bij het huis.

En daar maakten wij zeer dankbaar gebruik van, dat was echt ideaal. Het huis had een soort van overkapping met op een punt een inham. Daar konden we ons mooi opstellen en alles bleef perfect droog.

Toen we alles hadden staan, keken we eens nieuwsgierig naar binnen en zagen we waarom die inham er was. Binnen was dat stuk juist een uitbouw die als het ware in de lucht zweefde. Daar stond dan een soort van Rietveld stoel en zittend daar, op zo’n 1500 m hoog, moet een meer dan magnefiek uitzicht geven.

Onbeschaamd hebben we maar door de raam staan gluren en wat foto’s gemaakt ons voorstellend wat voor een geweldig gevoel dat moet geven om daar te zitten.

Gisteren had Theo geklommen tijdens het wandelen en vandaag wilde hij proberen hoe het dalen ging. Dus hij startte van onze post, waarna het nog even omhoog ging, maar daarna flink ging dalen. Ik zou, als ik klaar was, van post naar post rijden en dan wel zien hoe het ging.

Uiteindelijk is hij helemaal naar de finish gelopen, lopen afgewisseld met wandelen en het ging wel goed. En de uitzichten waren fantastisch, zeker toen de zon weer was gaan schijnen.

Aangezien morgen de laatste echte bergetappe is heeft hij vandaag een startnummer gehaald om morgen weer te starten. Maar zien hoe het dan gaat, de afstand dan is iets van 68 km.

Volgende: Van start naar finish