The day after

Vandaag zijn we begonnen aan de terugreis. Maar niet voordat we nog even de Noordkaap opgereden zijn en even rustig daar rond hebben gekeken. Anderen konden het niet zo rustig aan doen, er ging om 3 uur vannacht al een bus naar het vliegveld. Dus dat was een korte nacht. Zeker voor hen die nog gezellig een wijntje gedronken hebben nadat we terugkwamen van de huldiging en het diner.

De huldiging was in een mooi restaurant waar we daarna heerlijk eten kregen. De huldiging was heel gezellig en ontspannen. Dat was wel wat anders dan de race van die dag. Wat een ongelofelijk zware tocht met die wind. En niet alleen voor de lopers maar ook voor de posten. Een krachtinspanning om alles droog te houden en te zorgen dat er niets wegwaaide.

Zelf had ik gelukkig geen post en kon gelijk naar de finish rijden om iedereen binnen te zien komen. Wat naarmate de dag vorderde meer en meer emotioneel werd. De enorme opluchting als iemand binnenkwam en het gevoel van zegevieren was onmiskenbaar. En de herkenning en waardering voor elkaar was zo ongelofelijk ontroerend.

Omdat je al zo lang samen was, wist je van elkaar hoe moeilijk het soms was geweest en te zien hoe iedereen met elkaar meeleefde vond ik, eigenlijk al vanaf het begin, één van de mooiste aspecten van deze tocht.

Na het diner gingen velen meteen slapen omdat het dus deze keer wel heel vroeg weer dag was (nou ja eigenlijk is het er altijd dag) maar met een stel hebben we nog een paar uurtjes gezellig aan de wijn gezeten. De wijn was in de uitverkoop bij Thomas (die van de caravan en de stoelen op de auto) en daar hebben we maar eens goed van geprofiteerd.

De volgende dag was het ineens wel erg leeg. Maar met de mensen die met eigen vervoer waren hebben we nog lekker zitten ontbijten. En daarna afscheid genomen. Maar ook van velen al gisteren na het eten omdat ze ergens anders gingen slapen. Of gisteravond omdat ze vannacht zouden vertrekken.

Het was echt ontzettend leuk om al die mensen te leren kennen. Het contact met de meesten is met zo’n zware tocht ook heel echt. Dat maakt het soms moeilijk maar persoonlijk vind ik dat juist heel leuk. En ik ben heel blij dat ik mee ben gegaan, hoewel dat ik er eigenlijk best wel tegenop zag.

We hebben nu het eerste stuk tot aan Alta de route teruggereden wat een heel stuk sneller ging. Maar nu zijn we bezig aan een tocht langs de Noorse kust. Prachtig! En dan op dit moment ook vooral het weer. De zon die al een tijdje onafgebroken schijnt en vooral  geen kou en GEEN WIND.

Wat een verschrikking was dat. Eigenlijk al vanaf dat ik mijn laatste blogpost schreef. Die dag was zwaar omdat het lang was en veel stijgingen. Maar dat was nog maar het begin. De volgende dag was het nog langer maar vooral ook veel kouder. En met die wind was dat heel zwaar.

Maar het kon nog erger. De volgende dag was het lang, er waren veel stijgingen, het was koud, het regende maar bovenal was er een enorme wind met amper beschutting. Er waren posten bij waar alles de lucht in was gevlogen. En de laatste dag, daar boven op de Noordkaap, leek het af en toe wel storm.

Maar nu hier, op een camping waar we onze tent hebben opgezet, is het heerlijk weer. En zie ik de zon nog steeds prachtig schijnen. Ik geloof niet dat ik ooit zo blij ben geweest met die zon.

Volgende: Prachtige uitzichten